دستورالعمل نیاز چربی برای گاوهای شیری در تعادل انرژی-نیکو رشد پایا

برای اکثر گونه های دیگر هیچ دستورالعمل قطعی در مورد مفیدترین سطح چربی برای گنجاندن در جیره وجود ندارد. با این حال، نیازهای چربی برای گاوهای شیری به طور گسترده مورد تحقیق قرار گرفته است و “قوانین کلی” برای تعیین کفایت چربی در جیره برای سطوح خاص تولید ایجاد شده است.
به خوبی ثابت شده است که سطح بهینه چربی در یک جیره برای حداکثر بازده تولید شیر زمانی رخ می دهد که ۱۵ تا ۲۰ درصد ME در جیره از چربی باشد. برای گاوهای پرتولید، این می تواند معادل حدود ۶ تا ۸ درصد ماده خشک جیره باشد.
یک رویکرد دیگر، ایجاد تعادل بین چربی مصرف شده در خوراک و تولید چربی در شیر در روز است (Palmquist و Eastridge, 1991). یک تقریب خوب برای گاوها در تعادل انرژی (عدم به دست آوردن یا از دست دادن وضعیت بدن) تغذیه به همان میزان چربی است که در شیر ترشح می شود – مثال را در جدول ۱ ببینید.

توصیه: جیره دام را با اضافه کردن ۵۰۰ گرم چربی محافظت شده در شکمبه تکمیل کنید تا کمبود را جبران کنید.

محتویات چربی در مواد غذایی رایج-نیکو رشد پایا

جیره های سنتی مبتنی بر علوفه/کنسانتره معمولاً دارای غلظت کم چربی (حدود ۳ درصد ماده خشک جیره) هستند که نشان دهنده سطوح پایین چربی در علوفه سبز و غلات است (شکل ۱). با این حال، نوع ترکیبات محصول جانبی (مانند غلات آبجو یا تقطیر) حاوی سطوح بسیار بالاتری از چربی هستند و اینها، همراه با روغن های مایع گیاهی یا ماهی، می توانند غلظت کل چربی را در رژیم غذایی افزایش دهند.

عنوان مقاله: اثر افزودن نمک های کلسیمی روغن پالم و روغن ماهی به جیره بر عملکرد، ویژگی های لاشه و کیفیت گوشت بره های نر مغانی

نویسندگان: واحدی وحید*, هدایت ایوریق نعمت, خلیل وندی بهروزیار حامد

آدرس: * گروه علوم دامی، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی مغان، دانشگاه محقق اردبیلی

عنوان نشریه: تحقیقات تولیدات دامی

اطلاعات شماره: زمستان ۱۳۹۹ , دوره  ۹, شماره  ۴ ; از صفحه ۷۱تا صفحه ۸۰.

چکیده: هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر جیره های حاوی نمک های کلسیمی روغن پالم و روغن ماهی بر عملکرد، ویژگی های لاشه و کیفیت گوشت بره های پرواری مغانی بود. تعداد ۲۰ رأس بره نر مغانی چهار تا پنج ماهه با میانگین وزن اولیه ۸/۲± ۷/۳۲ کیلوگرم به طور تصادفی و بر اساس وزن اولیه به دو گروه آزمایشی (۱۰n=) تقسیم و در جایگاه های انفرادی قرار گرفتند. بره ها با یکی از دو جیره ۱) حاوی ۵/۲ درصد روغن پالم و ۲) حاوی ۵/۲ درصد روغن ماهی به مدت ۹۰ روز تغذیه شدند. در انتهای آزمایش، بره ها کشتار شده و خصوصیات لاشه و کیفیت گوشت آن ها مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها بر اساس طرح کاملاً تصادفی و با استفاده از رویه GLM نرم افزار SAS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد که نمک های کلسیمی روغن های پالم و ماهی تأثیر معنی داری بر عملکرد، خصوصیات لاشه و ترکیات شیمیایی ماهیچه راسته نداشتند. همچنین، میزان نیروی برش، درصد افت حاصل از پخت و کاهش وزن حاصل از شیرابه در ماهیچه راسته تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفتند. گوشت بره هایی که با روغن ماهی در مقایسه با روغن پالم تغذیه شده بودند از شدت بوی بیشتر (۱۳/۶ در مقابل ۰۶/۵) و کیفیت پایین تری (۲۱/۴ در مقابل ۴۱/۵) برخوردار بودند (۰۵/۰>P) و سایر خصوصیات حسی گوشت (تردی، آبداری و طعم) تحت تأثیر تیمارها قرار نگرفت. در کل، تغذیه ۵/۲ درصد نمک های کلسیمی روغن ماهی بدون اثر بر عملکرد و ویژگی های لاشه، از نظر افراد ارزیاب، بوی ماهی در گوشت مصرفی را افزایش داد.

کلید واژه: بره، خصوصیات لاشه، عملکرد رشد، کیفیت گوشت، نمک های کلسیمی، روغن ماهی

دانلود متن کامل مقاله