نتایج حاصل از بررسی

در این تحقیق از رکوردهای طول عمر۱۰۸۲ رأس میش، نتاج حاصل از ۲۱۷ رأس پدر و ۸۵۱ رأس مادر، مربوط به گله ایستگاه پرورش و اصالح نژاد گوسفند لری بختیاری (ایستگاه شولی) واقع در شهرکرد که طی سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۹۳۱ جمع آوری شده بودند، استفاده گردید. داده‌ها با استفاده از رویه‌های Freq و Lifetest برنامه آماری SAS تجزیه شدند. نتایج نشان داد که میانگین طول عمر تولیدی میش‌ها ۱۷۷۴/۳۷ روز (معادل ۴/۸۶ سال) بود. بیماری بالاترین علت حذف میش‌ها (۵۱/۲۲ درصد)، بویژه در شکم‌های زایش ۳-۱ بود. بعد از بیماری به ترتیب پیری، مشکلات باروری، تولید پایین، کشتار آزمایشی، حادثه فیزیکی، مازاد داشتی و در آخر تیپ نامناسب بیشترین درصد علت حذف میش‌ها را به خود اختصاص دادند. احتمال شرطی تلفات با افزایش سن روندی افزایشی داشت در حالی که میزان زنده مانی تجمعی روند کاهشی نشان داد. نسبت خطر مرگ تا سن ۶ سالگی به‌طور جزئی ولی بعد از آن به شدت افزایش نشان داد. بنابراین، به منظور بهبود طول عمر و زنده‌مانی میش‌ها لازم است با بهبود شرایط محیطی و مدیریتی به پیشگیری و درمان بیماری‌ها مبادرت نمود.