پـرورش طیور بـه منظور تولید منبـع غذایی پروتئین‌دار با قیمت مناسـب، به یک صنعت سـود آور تبدیل گردیده اسـت. ولی بررسی‌ها نشان می‌دهند که بیشترین ضایعات در این صنعت، ضایعات خوراکی اسـت که در یک ضریب تبدیل نامطلوب ظاهر می‌گردد. در پژوهش حاضر عوامل فنی، فناوری و مدیریتی مؤثر بر این ضایعات بررسی شـده‌اند. نتایج تحقیق نشـان داد که بیشترین ضریب تبدیل خوراک در استان خراسان کمترین در استان مازندران و میانگین کل کشـور است. از میان عوامل سه گانه مورد مطالعه، عوامل فنی شامل ظرفیت بالای مرغداری، نداشتن مجوز رسمی فعالیت، استفاده نکردن از خوراک حبه و حبه خرد شـده؛ عوامل فناوری شامل تهیه خوراک از یک منبع، به ویژه از منابع غیررسمی، استفاد ه ناصحیح از حوضچه ضد عفونی ورود ی و رطوبت سنج د ر سالن ها، استفاده کردن از پنجره در سیستم ترکیبی تهویه سالن ها، استفاده ناصحیح از فناوری‌های ضد عفونی سالن ها؛ و بالاخره، عوامل مدیریتی شـامل فاصله زمانی طولانی بین دو نوبت جوجه‌ریزی (که منجر به دفعات کمتر جوجه‌ریزی در سال می‌شود )، افزایش تعداد جوجه در یک دوره پرورش، ارسال زودتر از موعد مرغ تولیدی به کشتارگاه و بی‌اطلاعی مدیران از استاندارد ضایعات خوراک، زیاده‌روی در خوراک دادن و نحوه ناصحیح توزیع خوراک در سالن، بر بالا بودن ضریب تبدیل خوراک تأثیر داشته‌اند.
راهکارهای پیشنهادی برای کاستن ضایعات خوراک در مقاله ارائه شده‌اند.