نتایج تحقیقات

هدف از این پژوهش، ارزیابی میزان مواد مغذی و الگوی اسیدهای چرب، میزان مقاومت در برابر زیست هیدروژنه شدن (بیوهیدروژناسیون) شکمبه‌ای و میزان آزادسازی روغن در نمک‌های کلسیمی پوششدار روغن ماهی در شرایط آزمایشگاهی و بررسی استفاده از آن در شرایط درون تنی بر میزان گوارش‌پذیری مواد مغذی و فراسنجه‌های مایع شکمبه در مقایسه با روغن ماهی و نمک‌های کلسیمی بدون پوشش با استفاده از دام‌های فیستولادار بود. پوشش‌دار کردن منابع کلسیمی سبب افزایش کارایی محافظتی اسیدهای چرب غیراشباع در شکمبه شد (۰/۰۵>P). پوشش‌دار کردن مکمل‌های کلسیمی تفاوت معنی‌داری در میزان آزادسازی شکمبه‌ای مکمل‌ها ایجاد کرد ولی تفاوتی در میزان آزادسازی روغن از ترکیب مکمل‌ها در دیگر بخش‌های دستگاه گوارش و میزان آزادسازی در کل دستگاه گوارش وجود نداشت(۰/۰۵>P). مکمل‌های محافظت‌شده در مقایسه با روغن آزاد، سبب افزایش گوارش‌پذیری مواد مغذی مختلف شدند (۰/۰۵>P). استفاده از روغن ماهی به‌صورت محافظت نشده موجب کاهش میزان تولید استات و افزایش پروپیونات و کاهش میزان نیتروژن آمونیاکی و جمعیت پروتوزوآ شکمبه شد. بود یا نبود پوشش روی نمکهای کلسیمی تأثیری در ارتباط با فراسنجههای شکمبه نداشت(۰/۰۵>P). پوشش‌دهی مکمل‌های کلسیمی سبب افزایش محافظت اسیدهای چرب غیراشباع در برابر زیست هیدروژنه شدن شکمبه‌ای شده و تأثیر نامطلوبی بر شاخصه‌های مختلف تغذیه‌ای حیوانات نداشت. استفاده از میزان پوشش ۱۰ درصد وزنی را می‌توان بهترین میزان پوشش با توجه به داده‌های مربوط به ترکیب شیمیایی، الگوی
اسیدهای چرب، زیست هیدروژنه شدن و آزادسازی در بخش‌های مختلف دستگاه گوارش دانست.