نتایج حاصل از تحقیقات

در این تحقیق با توجه به نقش تولید شیر و پرورش صنعتی گاوشیری در امنیت غذایی و تولید ناخالص ملی و همچنین جایگاه استان اصفهان در زیربخش دامپروری ایران، به بررسی شاخص‌های اقتصادی تولید شیر در شهرستان اصفهان، پرداخته شده است. برای این منظور کارایی گاوداری‌های شیری با استفاده از روش تحلیل فراگیر داده‌ها مورد ارزیابی قرار گرفت و بهره‌وری کل گاوداری‌ها نیز با استفاده از شاخص ترنکوئیست-تیل اندازه‌گیری شد. جمع‌آوری اطلاعات این تحقیق با روش‌های مطالعه اسنادی، مشاهده و مصاحبه حضوری انجام شد. نتایج محاسبه کارایی با فرض بازدهی متغیر نسبت به مقیاس و بر مبنای حداقل‌سازی استفاده از نهاده‌ها نشان داد که ۷۵ درصد گاوداری‌ها از لحاظ فنی کارا بودند؛ اما میانگین سطوح کارایی تخصیصی و اقتصادی گاوداری‌ها بیانگر عدم وجود کارایی در تولید شیر بوده است. نتایج بررسی بازده نسبت به مقیاس نشان داد که ۱۹گاوداری با افزایش ظرفیت، رشد افزایشی در تولید داشته، ۵ گاوداری با افزایش ظرفیت، کاهش رشد تولید و ۳۶ واحد نیز رشد ثابتی در تولید شیر داشتند. میانگین بهره‌وری کل در گاوداری‌ها نیز برابر با ۰/۹۴ محاسبه گردید که بیانگر آن خواهد بود که گاوداری‌های شیری در استان اصفهان رشد منفی در بهره‌وری تولید داشته‌اند. یعنی رشد تولید در آنها کمتر از رشد مصرف نهاده‌ها بوده است.