این پژوهش به‌منظور بررسی اثر افزودن ساکارز به جیره با و بدون نمک کلسیمی اسیدهای چرب روغن ماهی بر عملکرد، قابلیت هضم و تخمیر شکمبه‌ای در گوساله‌های نر هلشتاین انجام شد. تعداد ۳۶ رأس گوساله نر هلشتاین با سن هفت ماه و میانگین وزنی ۲۶۹±۵۷ کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با آرایش فاکتوریل ۲*۲ به‌مدت ۱۲۸ روز و با جیره‌های آزمایشی شامل ۱- شاهد، ۲- جیره حاوی ۲/۵ درصد نمک کلسیمی روغن ماهی، ۳- جیره حاوی پنج درصد ساکارز و ۴- جیره حاوی پنج درصد ساکارز و ۲/۵ درصد کلسیمی روغن ماهی تغذیه شدند. افزایش وزن روزانه با افزودن ساکارز به جیره افزایش یافت (۰/۰۵>P). استفاده از نمک کلسیمی روغن ماهی در جیره، ماده خشک مصرفی را کاهش داد، درحالیکه در جیره حاوی ساکارز، افزودن روغن ماهی مصرف خوراک را افزایش داد ‌‌(۰/۰۵>P).قابلیت هضم ماده آلی در جیره‌های حاوی نمک کلسیمی روغن ماهی تمایل به افزایش داشت ‌‌(۰/۰۵>P). جیرههای حاوی حاوی ساکارز، pH شکمبه را افزایش داد (۰/۰۵>P). تغذیه گوسالهها با جیره حاوی نمک کلسیمی روغن ماهی، غلظت تریگلیسرید و کلسترول پالسما را افزایش داد (۰/۰۵>P). براساس نتایج حاصل، افزودن ساکارز به جیره های حاوی نمک کلسیمی روغن ماهی، می‌تواند با تحریک مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه گوساله‌های پرواری را بهبود بخشد.