مکمل های چربیدر شکمبه‌ی معمولی، باکتری‌ها فیبر را برای آزاد کردن مواد مغذی هضم می‌کنند (شکل ۱). با این حال، افزودن چربی‌های فعال شکمبه به جیره می تواند منجر به ایجاد اثرات نامطلوب در شکمبه شود که بازدهی دام را کاهش می‌دهد (شکل ۲). عمده مشکلات ناشی از افزودن چربی‌ها و روغن‌های فعال در شکمبه (محفاظت نشده) به جیره را می‌توان به شرح زیر خلاصه کرد:
لکه‌ی روغن
روغنی که در شکمبه آزاد می‌شود به طور موثر یک “لکه‌ی روغن” ایجاد می‌کند. این لکه‌ی روغن، ذرات فیبر را به صورت پوششی فیزیکی در بر می‌گیرد و از تجزیه‌ی باکتری‌های شکمبه جلوگیری می‌کند. در نتیجه هضم فیبر را کاهش می‌دهد.
برای باکتری‌های شکمبه سمی‌است
بسیاری از اسیدهای چرب منفرد، به ویژه اسیدهای چرب غیر اشباع‌تر، برای برخی از گونه های باکتری شکمبه سمی هستند. باکتری‌ها در شکمبه تخمیر می‌شوند، بنابراین اگر باکتری‌های کم‌تری وجود داشته باشند، هضم فیبر، عملکرد شکمبه و کارایی خوراک کاهش می‌یابد.
چربی‌های ترانس
اسیدهای چرب غیر اشباع، مواد خام برای تولید اسیدهای چرب ترانس خاصی را فراهم می‌کنند که در کاهش درصد چربی شیر بسیار موثرند.
مواد معدنی
اسیدهای چرب می‌توانند مواد معدنی مانند کلسیم و منیزیم را در شکمبه متصل کنند و در دسترس بودن آنها برای رشد باکتری‌ها و عملکرد شکمبه (انقباض عضلانی) را کاهش دهند.
شکل ۱: شکمبه معمولی – باکتری ها فیبر را هضم می کنند
شکل ۲: روغن فعال در شکمبه – باکتری‌های شکمبه از بین می روند و هضم فیبر کاهش می‌یابد.