کتاب پرورش بز و میش داشتی

پرورش گوسفند و بز در ایران به دوره‌های باستانی بازمی‌گردد و این حوزه همواره جزء فعالیت‌های اصلی بخش کشاورزی بوده است. عوامل متعددی از جمله تنوع جغرافیایی کشور، مصرف بالای گوشت و محصولات آن، موجب رونق گله‌داری و پرورش گوسفند در ایران شده است. موارد اصلی تأثیرگذار بر این صنعت عبارتند از تعداد زیاد نژادهای مختلف گوسفند (حدود ۵۰ میلیون راس) و بز بومی (حدود ۲۰ میلیون راس)، تحمل گوسفندان نسبت به شرایط آب و هوایی مختلف، تنوع فرآورده‌های تولیدی (گوشت، پشم، پوست، شیر، کود)، و بازارپسندی محلی (امعاء و احشاء)، انواع فرآورده‌های گوسفندی، عادت‌های مصرف محصولات گوسفند در جامعه ایرانی به خصوص گوشت گوسفند، وجود اعتقادات مذهبی مانند سنت حسنه قربانی نمودن گوسفند و عقیقه کردن برای سلامتی فرزندان، و نقش اهمیتی که به پشم گوسفندان ایرانی به عنوان مواد اولیه برای تولید فرش قالی می‌پردازد. این عوامل به عنوان مزیت‌ها و پتانسیل‌های صنعت پرورش گوسفند در برنامه‌ریزی بخش کشاورزی مطرح می‌شوند.