در تک معدهایها، درجاتی از هضم چربی در دهان به دلیل وجود لیپاز زبانی صورت میگیرد و متعاقباً به دلیل لیپاز معده، هیدرولیز بیشتر در معده اتفاق میافتد اما محل اصلی هضم، رودهی کوچک است (حدود ۷۰ درصد تری گلیسیریدها به صورت هیدرولیز نشده وارد رودهی کوچک میشوند). آنزیمهای لیپاز عمدتاً اسیدهای چرب را از موقعیتهای sn-1 و sn-3 روی تری گلیسیرید هیدرولیز میکنند و مونوگلیسریدهای sn-2 تشکیل شده، به عنوان عوامل آمفیفیلیک عمل میکنند که تشکیل میسلها را برای هضم چربی و جذب از طریق سلولهای مخاطی روده تقویت میکنند. اسیدهای چرب و مونوگلیسریدها در شبکهی آندپلاسمیمجدداً به تری گلیسیریدها در شبکه آندوپلاسمی استری میشوند و قبل از اینکه به شیلومیکرونها و استرهای کلسترول بستهبندی میشوند تا از طریق سیستم لنفاوی و جریان خون به بافتها منتقل شوند.
قابلیت هضم اسیدهای چرب غیر اشباع (USFA) بالاتر از اسیدهای چرب اشباع در تک معده است که احتمالاً نشان دهندهی میل ترکیبی بیشتر پلی-USFA برای میسلها و نقطهی ذوب پایین آنها است که قابلیت آنها را برای امولسیون شدن در روده توسط اسیدهای صفراوی بهبود میبخشد.
تک معده: دستگاه گوارش خوک